[switch to browse mode]
| GRITS - The Art of Translation |
| Release: | The Art of Translation |
|  | | MyHHHdb | |
| Media: | [Audio CD] | | Released: | 2002 [ Listen to HHH from this era on Spotify ] |
| Recordlabel: | Gotee Records |
| Info: | 1. Here we go
2. Ooh ahh - featuring TobyMac
3. Runnin' - featuring v3
4. Tennessee bwoys
5. Be mine - featuring Nirva Dorsaint
6. Ill coined phrace
7. Seriously
8. At the video shoot
9. Video girl - featuring Knowdaverbs
10. Believe - featuring Jennifer Knapp
11. What do you believe
12. Get it
13. Make room
14. Keep movin'
15. Sunny days - featuring Nirva Dorsaint
16. Lovechild - featuring Antonio Phelon
17. The art of translation
18. Here we go (the video)
|
| Rating: | Our users rated this release: 6.2 out of 10
(Number of votes: 5) Sign up or login to submit your vote |
|
Add a review
| | Review: | It’s time for a grammatical revolution in the spritit. De
Amerikaanse hiphop formatie Grits (Coffee en Bonafide)
verblijd ons met een nieuwe schijf, Grammatical Revolution
genaamd. De 16 tracks tellende cd werd ondermeer door Toby
McKeehan (DC Talk) geproduceerd.
We worden ingeleid door Lil’ Man die ons voorbereid op wat
komen gaat: “It’s gonna be dope!” Na het commercieel
klinkende ‘Ima Showem”, dat overigens een leuk refreintje
kent, komen we bij het serieuze werk.
Welke head heeft ‘They all fall down’ nog niet gehoord…? De
song met wat caribean invloeden was al een hit bij Yo! MTV
Raps. Over een erlaxte beat rappen ze ‘Everything was lovey
dovey till your plans fall through / they all fall donw…
De song ‘Strugglin’ wordt opgeluisterd door Knowdaverbs –
hij is zijn oude vrienden nog niet vergeten – die meerapt
over de beat die door de o zo populaire acoustische gitaar
wordt ondersteund. Evenals de mondharmonica in ‘C2K’ wijst
dit instrument terug op de country-stad Nashville, hun
hometown, die ze niet vergeten zijn (maar misschien wel
trots op zijn ofzo).
‘It Takes Two’ verdient extra aandacht aangezien Lisa van
Out Of Eden hier een deuntje mee mag zingen: ‘Still waters,
muddy waters won’t keep / love, love, it takes love / more
than love is God above / heaven knows it’s hard enough /
cause this thing can be so rough.’
In het live opgenomen ‘Supreme Being’ horen we de klanken
van de strings van het Ghetto Fabulous Orchestra, wel
origineel natuurlijk. ‘The Return Of The Antagonist’ is een
vervolg op ‘The Antagonist’ dat drie jaar geleden op tape
was uitgebracht. Het nummer gaat (uiteraard) over de
Tgenstander: Choose, they say / good and bad don’t mix. Een
operasfeer vergezeld dit nummer – een scheef pianootje en
een operazangeres.
De laaste twee nummer ‘Millenium’ en ‘The End’ vormen een
beeld van ’het eind der tijden’: There is a beginning and
there is an end / The word is closing at a steady place / i
see the expression on your face / catch the last strectch of
the race / reach your destination.
Grits is met een nieuw album (weer) een nieuwe weg
ingeslagen. Dit pleit voor hun artistieke kwaliteiten en
innovatievermogen. De jongens zullen met de nieuwe sound
weer nieuwe mensen weten te boeien. Toch mis ik persoonlijk
de jazz van het eerste album een beetje. Al met al: de
Grammatical Revolution is ingezet – wie neemt de fakkel
over?
Frenzy
| | source: Frenzy - Ccmplanet, added: Oct 09, 2006 |  |
| Review: | Grits – The Art Of Translation
Ok ok, ik weet het. Niet het nieuwste album, maar om de één
of andere reden was deze cd van Grits nog steeds niet van
een degelijke recensie voorzien. Bij deze.
Grits kan zonder overdrijven één van de beste groepen uit de
holyhiphop-scene genoemd worden. Vroeger met Factors Of The
Seven en hun jazzy geluid, zeker na de switch naar
mainstream met het album Grammatical Revolution. Met dat
album werd Grits in één klap ook buiten het wereldje bekend.
Met name de single They All Fall Down deed het goed, en
kreeg zelfs rotatie op MTV. The Art Of Translation gaat op
dezelfde toon verder. Of zelfs een stapje
verder?
Bonafide en Coffee zijn twee van de weinige
artiesten die het voor elkaar krijgen een radio- en
mainstreamvriendelijk album te maken, zonder concessies te
doen aangaande hiphop. Het begint al gelijk met de nodige
aspiraties, zo wordt Here We Go al meteen aangekondigd met
‘It’s gonna be a very big hit.’ En niet ten onrechte, denk
ik. Originele beat, volgestampt met samples en scratches,
met daar overheen strakke raps. Een net zo teogankelijk
nummer is Ooh Ahh, die we al kennen van DJ Maj’s mixtape The
Ringleader. Maar al had hij misschien de primeur, deze
versie heeft ook iets extra’s, namelijk een gast optreden
van labelbaas TobyMac. Een lekker vrolijk nummer, misschien
een beetje simpel, maar erg aanstekelijk.
Grits kan meer,
getuige het strakke, laidback Runnin en Tenessee Bwoys, die
erg veel weg heeft van Out Of Eden’s Soldiers, van hun
laatste album. En zo gaan we van een liefdesliedje, Be Mine,
naar een agressief rockrap nummer Seriously. Allemaal erg
afwisselend, dat wel. Maar het klinkt even niet echt als
Grits. Pas als hun oude maatje Knowdaverbs a.k.a. Verbs mee
komt rappen op Video Girl krijg ik een echt hiphop gevoel.
Het blijft nog altijd jammer dat hij de groep verlaten
heeft, aal zijn z’n solo cd’s ook altijd erg
sterk.
Opmerkelijk is de samenwerking met Jennifer Knapp
op Believe. Sterke raps en flows met een leuk ingezongen
refrein, alleen jammer van de standaard beat. Verder staat
het album eigenlijk vooral vol met radiovriendelijke hiphop.
Get It, het stampende Make Room, met een vet voorstuwend
ritme, en het summeranthem Sunny Days, stuk voor stuk zou
het niet misstaan op de radio of in de club. De afsluiter
Lovechild is dan nog een bijzonder nummer, die zo van een
Outkast album af zou kunnen komen. Heel relaxte beats,
heerlijke flows en een dromerig refreintje:
heerlijk!
Zoals je begrepen hebt is The Art Of
Translation een erg toegankelijk album. Veel heads zullen
het te commercieel vinden, maar het klinkt in ieder geval
erg lekker allemaal. De raps, flows en producties zijn van
Grits-niveau, dus dat zit wel snor. Een
aanrader.
Frenzy
| | source: unknown, added: Oct 09, 2006 | |
|
