[switch to browse mode]
| |
| Release: | The Ballpoint Composer |
|  | | MyHHHdb | |
| Media: | [Audio CD] | | Released: | 2002 |
| Recordlabel: | Uprok Records |
| Info: | 1. Freddie B-R-U-Know
2. Pro Audio
3. Miss Bonita
4. Occupational Therapy
5. Updated & Still Hated
6. Comp USA
7. Last Dance
8. Null & Void
9. The Melodic Parabolic
10. Hall Minor
11. Rock The Beat Within Ya Heart
12. Not For Profit
13. Earl Grey
14. Coat Of Arms
15. The Next Level
16. The Monitor |
| Rating: | Our users rated this release: 6.5 out of 10
(Number of votes: 2) Sign up or login to submit your vote |
|
Add a review
| | Review: | Een warme dag aan de west-coast. Dikke, klassieke
amerikaanse cabrio’s die meedeinen op het ritme van een
relaxte beat: low-riding! Je kent vast die scène’s uit de
gangsta videoclips of films. Wel, een cd’tje die je dan op
zou kunnen zetten is deze; The Ballpoint Composer van
Freddie Bruno.
Komt deze naam je onbekend voor? Dat kan kloppen. Freddie is
een nieuwe naam binnen de HolyHipHop-scene, wiens skillz
ontdekt zijn door de heren Blake Knight en Play-dough van
Ill Harmonics. Freddie kreeg bij de productie van dit album
ook hulp van Blake Knight.
In zijn hoes waarschuwt hij ons al: This product may result
in spontaneous head movement, resultong in neck injury.
Please proceed with caution.Ik ben benieuw, dus prop het
schijfje in mijn cd-speler en ga d’r eens lekker voor
zitten. En? Nou, hij heeft niks teveel gezegd. Binnen
no-time zat ik relaxed mee te knikken op het ritme van de
beat.Het album wordt een beetje mysterieus ingeleid, maar
gaat daarna al snel over in een head-nodding-beat. Toch
blijft het eerste nummer, Freddie B-R-U-KNOW, een
mysterieuze ondertoon houden, mede dankzij een dwarsfluit.
Het geheel zet zich voort in de daarop volgende nummers.
Begrijp me goed, de kwaliteit is goed en de flow van Freddie
zorgt ervoor dat het niet té relaxed wordt, maar echt
origineel is het allemaal niet. In Occupational Therapy rapt
Play-dough van Ill Harmonics nog even mee, maar pas in het
5e nummer, Updated & STill Hated, komt er pas een beetje
verandering in de CD. De stijl wordt wat agressiever, de
beats worden harder en minder relaxed. Dit blijft nog één
nummer zo, maar dan komt de relaxte west-coast weer terug.
Eén van de beste nummers vind ik zelf Hall Minor. Het nummer
kent weer een mysterieus onertoontje, wat het erg goed doet
bij Freddie’s stijl. De tekst is erg duidelijk.
Verder komen we Sev-Statik van de Tunnel Rats nog tegen. Het
blijft altijd leuk om naar hem te luisteren. Zo kabbelt het
cd’tje rustig voort tot track 15. Ondertussen springt nummer
14 wel effe er tussen uit! The Next Level moet je echt
gehoord hebben. Weer die ondertoon, weer die relaxte beat en
wat een flow! Dit is echt Freddie op zijn best. Een beetje
te vergelijken met werk van het Franse I Am of Swollen
Members, voor hen die dat wat zegt.
Je hebt waarschijnlijk wel aan mijn intonatie begrepen dat
ik niet reuze enthousiast ben. Dat klopt. De CD is erg
relaxed, en daar is op zich niks mis mee natuurlijk, en het
is kwalitatief ook nog eens redelijk goed. Verder past
Freddie’s flow erg goed bij de muziek en houdt het het
geheel interessant. En ja, ik heb de hele CD met mijn hoofd
staan knikken. Maar het geheel lijkt net allemaal teveel op
elkaar, om je te blijven boeien van begin tot eind. Het is
net niet origineel genoeg. Wel lekker als achtergrond muziek
of in de auto! Als Freddie nog wat meer tijd neemt om zijn
CD afwisselender te maken, krijgt hij volgende keer zeker
vier sterren.
Frenzy
| | source: Frenzy - Ccmplanet.com, added: Oct 09, 2006 |  |
|
