[switch to browse mode]
| GRITS - Grammatical revolution |
Release: | Grammatical revolution |
| | MyHHHdb | |
Released: | 1999 [ Listen to HHH from this era on Spotify ] |
Recordlabel: | Gotee Records |
Info: | 1. Lil' man intro
2. Ima showem
3. They all fall down
4. Strugglin'
5. C2k
6. Time is passing
7. Supreme being
8. Man's soul
9. Count Bass D (a reading from)
10. Soundcheck
11. Stop bittin'
12. It takes love
13. Return of the antagonist
14. I still know what you bit last summer
15. Millenium
16. The end
|
Rating: | Our users rated this release: 3.5 out of 10 (Number of votes: 2) Sign up or login to submit your vote |
|
Add a review
| Review: | It’s time for a grammatical revolution in the spritit. De
Amerikaanse hiphop formatie Grits (Coffee en Bonafide)
verblijd ons met een nieuwe schijf, Grammatical Revolution
genaamd. De 16 tracks tellende cd werd ondermeer door Toby
McKeehan (DC Talk) geproduceerd.
We worden ingeleid door Lil’ Man die ons voorbereid op wat
komen gaat: “It’s gonna be dope!” Na het commercieel
klinkende ‘Ima Showem”, dat overigens een leuk refreintje
kent, komen we bij het serieuze werk.
Welke head heeft ‘They all fall down’ nog niet gehoord…? De
song met wat caribean invloeden was al een hit bij Yo! MTV
Raps. Over een erlaxte beat rappen ze ‘Everything was lovey
dovey till your plans fall through / they all fall donw…
De song ‘Strugglin’ wordt opgeluisterd door Knowdaverbs –
hij is zijn oude vrienden nog niet vergeten – die meerapt
over de beat die door de o zo populaire acoustische gitaar
wordt ondersteund. Evenals de mondharmonica in ‘C2K’ wijst
dit instrument terug op de country-stad Nashville, hun
hometown, die ze niet vergeten zijn (maar misschien wel
trots op zijn ofzo).
‘It Takes Two’ verdient extra aandacht aangezien Lisa van
Out Of Eden hier een deuntje mee mag zingen: ‘Still waters,
muddy waters won’t keep / love, love, it takes love / more
than love is God above / heaven knows it’s hard enough /
cause this thing can be so rough.’
In het live opgenomen ‘Supreme Being’ horen we de klanken
van de strings van het Ghetto Fabulous Orchestra, wel
origineel natuurlijk. ‘The Return Of The Antagonist’ is een
vervolg op ‘The Antagonist’ dat drie jaar geleden op tape
was uitgebracht. Het nummer gaat (uiteraard) over de
Tgenstander: Choose, they say / good and bad don’t mix. Een
operasfeer vergezeld dit nummer – een scheef pianootje en
een operazangeres.
De laaste twee nummer ‘Millenium’ en ‘The End’ vormen een
beeld van ’het eind der tijden’: There is a beginning and
there is an end / The word is closing at a steady place / i
see the expression on your face / catch the last strectch of
the race / reach your destination.
Grits is met een nieuw album (weer) een nieuwe weg
ingeslagen. Dit pleit voor hun artistieke kwaliteiten en
innovatievermogen. De jongens zullen met de nieuwe sound
weer nieuwe mensen weten te boeien. Toch mis ik persoonlijk
de jazz van het eerste album een beetje. Al met al: de
Grammatical Revolution is ingezet – wie neemt de fakkel
over?
Frenzy
| | source: Frenzy, Ccmplanet, added: Oct 09, 2006 | |
|